Papua Madan Estate

Opis producenta

Przyjemna, zbalansowana kawa z jednego z najdalszych zakątków świata - Papuy Nowa Gwinea (nie mylić z Papuą należącą do Indonezji, która jest częścia tej samej wyspy). W smaku jest pełna ciemnego kakao zrównoważonego nutami malin i wiśni, a w końcówce pokazują się migdały i cytrusy. To jedna z tych kaw, które może nie dają super intensywnych doznań smakowych, ale są po prostu bardzo przyjemne w piciu, bezpretensjonalne :-) Kawa pochodzi ze słynącej z upraw arabiki doliny Waghi, z plantacji Madan Estate. Założył ją w 1964 roku australijski oficer John Colman i nazwał od położonego na jej terenie wzgórza. Obecnie pod uprawy arabiki przeznaczonych jest tam ponad 360 hektarów żyznej ziemi. Plantacja cieszy się też korzystnym mikroklimatem i położeniem: między dwiema rzekami, w dolinie, otoczona górami porośniętymi tropikalnym lasem. Otacza ją niesamowita bioróżnorodność. W szacunku dla przyrody uprawy w Madan Estate są pozbawione chemikaliów, chronione są porastające ją drzewa. Ciekawe jest to, że między krzewami kawowca można tam spotkać super rzadkie kangury drzewne! Na plantacji uprawia się odmiany Typica, Arusha, Bourbon i Catimor. Podczas zbiorów wybiera się najdojrzalsze owoce, które po przebraniu są myte i pozbawiane skórki i miąższu. Ziarna suszone są zazwyczaj na ziemi, na specjalnych płachtach materiału. Oczywiście obraca się je kilka razy dziennie, suszenie w pełnym słońcu trwa tu bardzo krótko, zaledwie 5-6 dni. Potem kawa jest leżakowana, później ponownie przebierana i dopiero na końcu pakowana w worki, w których trafia na eksport. Rzeczą, która nas zaciekawiła (mimo, że wprost nie dotyczy kawy) jest fakt, że kiedy plantacja powstawała odkryto na jej terenie bardzo dużo prehistorycznych elementów kamiennych i narzędzi należących do cywilizacji zamieszkującej m.in. w tym miejscu przez 7 - 10 tysięcy lat. Znaleziska zostały zachowane i przekazane w ręce archeologów, dzięki czemu udało się udokumentować niezwykłą transformację jaka miała tu miejsce, kiedy rolnicy z bardzo prymitywnych sposobów uprawy ziemi "przeskoczyli" do bardziej zaawansowanego rolnictwa z wykorzystaniem narzędzi. Prahistoria tego regionu jest zbadana i opisana także dzięki pobliskiej Kuk Early Agricultural Site należącej do Światowego Dziedzictwa Unesco.